Eat read wine repeat

Greetings from Canada, éh! We wenden weer aan kilometers, leerden rekenen met de Canadese looneys (shit is DUUR hier) en genoten heel erg van een culinair aanbod dat uitgebreider is dan hamburgers 👍

Spoiler alert: deze blog wordt een stuk minder spannend en spectaculair dan de vorige. Na drie maanden door Amerika sjezen waren we wel toe aan een rustiger tempo. Dat kwam mooi uit, want we hadden nog minstens een week te ‘doden’ voordat de remblokjes voor de bus geleverd zouden worden in Vancouver. Dat werd overigens een extreem frustrerend verhaal, maar daarover meer in de volgende blog. In anderhalve week reden we een ‘rondje’ van 1100 km rondom Vancouver (wat voor ons doen best wel weinig is).

Zondag 9 juni

Jeetje, werden we ineens wakker in Canada! Euhm… wat is hier eigenlijk te doen? Bij het voorbereiden van deze reis hadden we ons vooral gefocust op Amerika. Dat was bekend van tv, vaak in het nieuws, al groot genoeg… Canada kwam later wel. En toen was later ineens nu!

Eerste actie: een Canadese simkaart kopen. Internet boven alles 🤓. Tweede actie: naar een reisboekenwinkel in Vancouver. Terwijl Allard de auto bewaakte (we hadden nog geen muntjes om in de parkeermeter te gooien 😋) kocht ik een boekje over alle National Parks van Canada. Met deze nieuwe aanwinst, een marker, een kaart en internet installeerden we ons de rest van de middag in een koffietentje. Na een uur of drie lezen, zoeken en markeren wisten we ongeveer waar de mooie dingen te zien zijn en waar we heen willen! Alles is in het oosten of het westen. In het midden is gewoon NIKS. In het noorden zijn ook mooie dingen, maar die zijn niet te bereiken. De wegen houden gewoon op! De enige manier om bij de National Parks daar te komen is om voor heel veel geld een chartervlucht te regelen 🤔

Al dat uitzoekwerk maakt hongerig. Ik sleepte Allard mee naar een restaurant dat stiekem helemaal vegan was, en we hebben heerlijk gegeten! Op een terras langs een drukke straat (deed me denken aan de Amsterdamsestraatweg) met uitzicht op de besneeuwde bergen die naast Vancouver liggen.

Maandag 10 juni

Allard kon z’n haar bijna vlechten, tijd voor de kapper dus. Intussen schreef ik bij een koffietentje de vorige blog. Dit alles in dezelfde straat als waar we gisteren heel de dag waren. ’s Middags deden we de was en ’s avonds gingen we eten bij hetzelfde restaurant als gisteren. Ik bestelde hét Canadese gerecht: Poutine. Dat is patat met van alles erop, een beetje te vergelijken met kapsalon. Hmm!

Na het eten liepen we naar een bar tien meter verderop voor een biertje. We hebben een lijst met goede Canadese bieren die we natuurlijk allemaal moeten proberen. In het café hingen zo’n tien tv-schermen waarop basketbal te zien was. En niet zomaar een wedstrijd… Canada had kans om voor het eerst ooit, met z’n enige basketbalteam de Raptors, de NBA te winnen! Iedereen ging helemaal los, superleuk om tussen te zitten. Helaas verloren ze op het nippertje. Vier dagen later wonnen ze wel!

Dinsdag 11 juni

Na twee dagen in Canada hadden we precies één straat gezien, dus daar mocht wel wat verandering in komen. We huurden fietsen om een rondje om het gigantische Stanley Park te fietsen. Aan onze linkerhand het park, rechts de zee! Onderweg zijn we gestopt bij een park met totempalen (die verrassend cool zijn), Surfer Girl (gebaseerd op de Zeemeermin in Kopenhagen), een strandje en de Lions Gate Bridge (de Golden Gate Bridge maar dan groen).

Het was een lekker stukje fietsen en heerlijk weer ☀️😎. Na Stanley Park zijn we doorgefietst naar de jachthaven. Daar leek het precies op Rotterdam (mijn mening) / Amsterdam (Allards mening)! Met de Aquabus werden we naar Granville Island gevaren, waar een markthal was. Na drie maanden tussen de hamburgers was dit een waar culinair walhalla 🤤. We hadden weinig honger, dus het bleef bij wat kalamata olijven die we uitkijkend over de bootjes opaten.

Verder gefietst door Gastown, wat op Amsterdam leek vanwege de kinderkopjes, en nog een stuk langs het water. Daar hebben we een watervliegtuigje zien opstijgen!

We verruilden de fiets voor de bus. We gingen naar iets waar we ons allebei iets te veel op verheugden… het Catfé 🐈. Oftewel een café met zestien katten die je allemaal mocht aaien! Alleen wilden ze dat niet echt. Niet zo gek als er heel de dag mensen zijn die aan je willen zitten. Het was dus veel minder leuk dan we verwacht hadden. Wel hadden ze twee kittens die graag wilden spelen 😍. Maar Sukkel blijft toch de liefste kat ter wereld.

Het spelletjescafé in Portland was zo goed bevallen dat we zijn gaan eten bij een spelletjespizzeria. We hebben maar twee spelletjes gedaan, want ik was een beetje moe van deze drukke dag.

We vonden Vancouver een leuke stad! Heel druk, maar ook heel leefbaar vergeleken met Amerikaanse steden. We voelden ons er wel thuis!

Woensdag 12 juni

Na drie dagen stad was het wel weer tijd voor natuur. We zijn naar de Bridalveil Falls gereden, gigantisch! Daarna door het dorpje Hope, waar ze elk jaar een hout-bewerken-met-kettingzaagwedstrijd hebben. Hoe Canadees is dat?! De resultaten waren te bewonderen op een plein, maar ik hoop echt dat we een keer op het juiste moment op de juiste plaats zijn om mensen in actie te zien 😬.

De volgende stop was een wandelroute door de Othello Tunnels. Rond 1910 (?) was er behoefte aan een spoorweg voor de mijnindustrie. Daarvoor moesten ze wel even heel veel tunnels door de bergen en bruggen over de canyon maken 👍🏻. Daar liepen wij dus door/overheen.  

Het was warm, dus we waren wel toe aan zwemmen. Gelukkig zijn er ongeveer een miljoen meren hier. Wel koud… De rest van de middag hebben we gelezen, nog meer gebladerd in foldertjes over Canada, en gelachen om hoe debiel zwemmende tieners kunnen doen.

Donderdag 13 juni

Vandaag hebben we tot een uur of twee gewoon gezeten en gelezen. Ik had een beetje heimwee vandaag en heel veel trek in een boterham met pindakaas en hagelslag. En ik moest heel erg wennen aan het idee dat we niet meer in Amerika waren, maar ik geloof dat iedereen wel weet dat ik over het algemeen iets te veel nadenk 😉

Van een lokale hondenuitlater kregen we een tip voor een mooie wandeling, dus daar zijn we ’s middags heen gereden. Helaas bleek het laatste deel van de weg dicht te zijn. We hebben nog even over de weg gelopen, maar dat was niet heel interessant. Wel zagen we een marmot!

Vrijdag 14 juni

’s Ochtends hebben we alweer lang gelezen! Daarna naar Osoyoos gereden. Dat ligt in Okanagan Valley, oftewel hét wijngebied van Canada. Drie keer raden wat wij gingen doen… Ok, eerst nóg meer lezen op het strandje aan het meer. Maar daarna toch echt wijn proeven! We moesten wel even een keuze maken uit 120 wijnhuizen 🧐

Bij het eerste wijnhuis proefden we zes wijnen die bijna allemaal wel lekker waren. Als afsluiter een ijswijn (dat maken ze van bevroren druiven), hmm! Het tweede wijnhuis lag bovenop een heuvel met prachtig uitzicht over de vallei en het meer. Op het terras proefden we nog zes wijnen die helaas allemaal niet lekker waren. Wel hadden ze hele lekkere groenten en brie van de BBQ 🤤

Doezelig van de wijn en de zon zaten we de rest van de middag en avond weer aan het meer met een boek, voordat we tussen de duizenden wijnstokken door naar onze slaapplek reden.

Zaterdag 15 juni

Bij het boodschappen doen zag ik wat leuke kleren hangen, dus toen was ik een jurk rijker. Dat kwam goed uit, want we gingen vandaag nog meer wijn proeven. Maar dan wel bij een wijnhuis ‘zoals ’t heurt’ (in de woorden van Thijs-de-vriend-van-Allard-die-hier-vlakbij-stage-heeft-gelopen). Iedereen was heel overdreven poepiesjiek gekleed, het leek wel een bruiloft. Gelukkig had ik dus een jurk aan 😂

We hadden een lunch geboekt. Het leuke was dat ze hier het eten aan de wijn matchten in plaats van andersom zoals in een restaurant. Lekker gegeten en lekkere wijn geproefd! Het was niet zo veel, dus we mochten nog gewoon autorijden. We zijn naar de stad Kelowna gegaan, waar we een kleedje op het gras legden en met uitzicht op het meer gingen lezen.

Na de chique lunch was het bij het diner tijd voor een ordinaire pizza. Hoewel… ik had er een belegd met truffelkaas, bloemkool, appel en granola. Dat was LEKKER 😲 (ik had al een waarschuwing gegeven over al het eten, toch?)

We hadden een mooi plekje in de natuur uitgezocht om te slapen, maar na een uur muggen doodslaan zijn we toch maar verkast naar de parkeerplaats van de Walmart…

Zondag 16 juni

Alweer een niet zo spannende maar wel relaxte ochtend met lezen aan het meer. ’s Middags liepen we een beetje door Kelowna, waar speciaal voor vaderdag een oude-auto-show was. En vooruit, we bezochten nog één wijnhuis om het af te leren. Daar proefden we een Chardonnay die zo lekker was dat we er maar een flesje van kochten.

Maandag 17 juni

Ok, na al die dagen lezen, wijn drinken en eten was het wel weer tijd voor actie! We hebben fietsen gehuurd om langs Myra Canyon te fietsen. Daar liep dezelfde spoorweg als waar we vorige week waren. Er waren nog tien spoorbruggen op de route.

Het was leuk om even te fietsen, maar de route was niet zo boeiend. Door een bosbrand vijftien jaar geleden is het allemaal heel kaal. Ook de eerste twee uur van onze autorit was door saai landschap. Gelukkig reden we het laatste halfuur door Fraser Canyon, wat wel heel erg mooi was!

Het stikt bijna overal van de muggen. Ik heb – niet overdreven – zo’n 50 muggenbulten die allemaal JEUKEN (Allard heeft daar geen last van, jaloers…). Dus vanmorgen kochten we een hor die we met een beetje knippen en plakken in de deuropening hingen. Niet het netste (pun intended) klusproject, maar wel effectief! 🖕🏻🦟

Dinsdag 18 juni

Jaaaa nog meer actie! We moesten daarvoor wel eerst een spoorwegovergang over waar precies op dat moment een trein van twee kilometer lang met vijf km/uur langs kwam rijden 😂. Maar we arriveerden op tijd voor ons avontuur: raften!

We kregen allemaal een wetsuit, zwemvest en helm en werden met de bus naar een meertje gebracht. Daar oefenden we met het uitvoeren van de instructies die onze gids gaf. Vooruit! Achteruit! Vasthouden! Bukken! Enzovoort. We moesten ook oefenen met weer in de boot klimmen, waar alleen de mannen onder ons sterk genoeg voor waren. Alle vrouwen werden zo gracieus als een zeekoe weer de boot in gehesen. Na al dat gepraat over eruit vallen, gered worden en gevaarlijke rotsen en boomstammen werd ik wel een beetje zenuwachtig….

De eerste rapid heette ‘The Eliminator’. Klinkt eng, maar het was ‘not to eliminate people, but the fear’. En dat klopte helemaal want het was LEUK!!! Na dit voorproefje gingen we even aan land om ons met limonade en een koekje voor te bereiden op het echte werk. Drie kwartier lang gingen we met een noodgang over het witte water, schreeuwde onze gids bevelen die we braaf opvolgden en werden we zeiknat. Man, wat was dit LEUK!!! Echt een van de leukste dingen die ik ooit gedaan heb 😬. En niemand is uit de boot gevallen.

Na een heerlijke lunch zat het erop en reden we naar een gratis camping vlakbij, waar we spelletjes speelden. Onderweg pikten we als aanvulling op de hor nog even anti-histaminezalf op want ik werd gek van de jeuk van de muggenbulten. Dat zal ze leren.  

---

Dat was onze eerste anderhalve week in Canada! Een land dat in sommige opzichten op Amerika lijkt, maar toch behoorlijk wat normaler is dan de zuiderburen. We moeten er nog even onze weg vinden, maar we blijven leuke dingen doen! In de volgende blog schrijven we over de soap met de remblokjes, koukleumen in een skilift en misschien ook wel over de wondere onderwaterwereld!