Door de mensen het meer niet meer zien

Na al dat rijden van vorige week, bereikten we eindelijk onze bestemming. En wat voor een: de twee meest bezochte National Parks van Canada. Tussen de mensen door zagen we hele mooie dingen. Ook probeerden we op een Hollandse manier te ontsnappen aan de drukte…

Zaterdag 17 augustus

Zodra we Jasper National Park in reden, zagen we elanden (elks, geen moose) en een Bighorn Sheep langs de weg, woehoe! We blijven ons verbazen over de hoeveelheid wilde dieren in Canada. We zagen ook heel veel auto’s, campers en mensen. ZO. DRUK.

We zijn naar Maligne Lake gereden, waarbij we mooie uitzichten hadden. Het leek erop alsof de herfst al begonnen was: allemaal gele, rode en bruine bomen. Maar wacht… het zijn naaldbomen 🤔. Ze hebben hier een keverplaag, waardoor de bomen doodgaan. Niet zo mooi, maar het ziet er wel mooi uit.

Het Medicine Lake is heel bijzonder. Het heeft een hele poreuze bodem, waardoor het als een badkuip zonder stop leegloopt. Nu nog weinig van te zien, maar zodra het smeltwater ophoudt met stromen, verdwijnt het meer gewoon! Het water verdwijnt in een ondergronds gangenstelsel en komt weer boven de grond in onze volgende stop: Maligne Canyon. Megablauw water spoot keihard een 50 meter diepe canyon in, vet. We zijn langs de hele lengte van de canyon gelopen tot we op rivierniveau waren.

Om te slapen reden we een stukje naar het westen, waarbij we Alberta verlieten en B.C. weer inreden en dus ook weer de tijdzone die we gisteren verlaten hadden. Ja hallo, we blijven de klok niet verzetten!

Zondag 18 augustus

Een late start vandaag… Toen we gister gingen slapen, hoorden we allemaal geluiden. De jongens naast ons hadden ons gewaarschuwd voor een beer die rondliep. Zou die aan onze bus aan het knabbelen zijn? 😨 Maar al snel kwamen we erachter dat het van binnen kwam en zagen we ook een muis rondwandelen, shit! Dus de halve nacht wakker geweest en op muizenjacht. Uiteindelijk heeft Allard er twee kunnen vangen in een plastic bakje en ze zonder bonjour naar buiten geslingerd. We hebben vandaag maar muizenvallen gekocht in de hoop de (nog minstens één) andere pluizenbol te vangen.

Terug naar Jasper National Park (waarbij we dus weer van provincie en tijd wisselden). In het dorp werden we eerst maar even wakker met koffie. Daarna konden we het aan om een gletsjer, watervallen, canyons, watervallen in canyons en watervallen naast canyons te bekijken. We vonden het allemaal best mooi, maar we hebben het idee dat we na al het natuurgeweld van onze reis een beetje immuun beginnen te worden voor mooie dingen. Als we hier in maart waren geweest, hadden we het waarschijnlijk meer gewaardeerd. #Verwend #Overkill. Dat je op je beurt moest wachten om uitzicht zonder achterhoofden te hebben, hielp ook niet echt mee…

Maandag 19 augustus

Verder over de Icefields Parkway, waarbij we Jasper uit- en Banff inreden. Onderweg zagen we een gletsjer (alweer haha), een canyon (alweer haha) en meren (alweer haha). Maar: de meren waren wel bizar blauw en deze prachtige kleur hadden we nog niet eerder gezien 😍. Ze zijn zo blauwgroen doordat er heel veel fijn gletsjerzand in zit dat die kleur reflecteert.

’s Middags kwamen we aan in het dorpje Lake Louise, het vertrekpunt voor de meren Lake Louise en Lake Moraine. De meneer bij het visitor centre vertelde dat we twee opties hadden om de meren te zien: 1) twee uur in de rij staan voor de shuttlebus; 2) om 04:00 opstaan en er zelf heen rijden, daarna is de parkeerplaats vol. Ja HOI, we zijn Gekke Henkie niet! Maar gelukkig viel ons oog op een fietsverhuur. Escape the crowds, woehoe. Morgen lekker fietsen!

’s Avonds reden we naar het dorpje Banff. Als je ‘Canada’ googelt, krijg je meestal een plaatje van dit dorpje! Probeer maar 😄. Gezellig winkelstraatje met bergen op de achtergrond. Leuk om er nu zelf rond te lopen. We aten en dronken wat bij de brouwerij en hielden het lekker vroeg voor gezien.

Dinsdag 20 augustus

Jaaaa zin in, stukkie fietsen! We kregen twee mooie mountainbikes mee 🚵‍♀️🚵‍♂️ en gingen op weg naar Lake Louise. Ook dit meer was zo prachtig blauwgroen, heel mooi met de bergen met gletsjer erachter. Als je ‘Canada’ googelt, is de andere helft van de plaatjes dit meer 😉. Na van het uitzicht genieten en boterhammetjes waren we klaar om verder te fietsen.

Naar Lake Moraine, 15 kilometer verderop. En toen begon de ellende… want wij hadden er met onze Hollandse kaaskoppen tot op dit moment totáál niet over nagedacht dat we in de bergen waren en dus omhoog moesten fietsen 😂. Zo dom. We gingen echt dood, 15 kilometer steil omhoog fietsen. Net de Tour de France. Ik heb Allard nog nooit zo ongelukkig zien kijken. Maar we hebben ons er doorheen getrapt en konden na een uur of twee neerploffen op een terras naast het meer, met een koud drankje! (Op de parkeerplaats was trouwens zat plek, dus we hadden ook met de auto gekund. Ach, ik vond het wel een overwinning, gewoon een berg op gefietst! Allard was het niet met me eens 😜.)

De terugweg: in tien minuten waren we beneden, letterlijk. Tijd om weer eens een Canadese delicatesse te proberen: een BeaverTail! Geen echte natuurlijk, maar een ‘met suiker besprenkeld stuk reuzelgebak’ aldus onze reisgids. Dat klinkt echt ranzig, maar het was superlekker. We verwenden onszelf ook met een bad in de Hot Springs (wat eigenlijk gewoon een heel warm zwembad was, maar wel met uitzicht op bergen).

---

Dat was het dan, Jasper en Banff. We vonden het dus een beetje tegenvallen door de grote drukte en omdat we misschien al iets te veel mooie dingen hebben gezien. In de volgende blog verandert het landschap echter behoorlijk: we verruilen de Rocky Mountains voor de prairie en het platteland.