loading map - please wait...
Wow, en toen waren we na een half jaar weer thuis… We hebben alweer wat kilometers gefietst en ook de eerste kroket zit er alweer in! Maar nu nog even tijd voor onze laatste blog. In deze blog schrijven we over onze laatste anderhalve week aan de andere kant van de wereld. We bezochten maar liefst vijf grote steden, én leerden mijn verre familie kennen. Een paar dagen voor we naar huis vlogen, leverden we onze mooie bus af in de haven (over twee weken kunnen we ‘em ophalen in Antwerpen!).
Woensdag 4 september
Deze middag liepen we rond in de supergrote stad Toronto. Wat een drukte en chaos op de weg! Maar na zo’n honderd afslagen kwamen we toch op de goede plek aan. Als eerst bezochten we The Funhouse: een tijdelijke art installation. Het was een huis ingericht door kunstenaars met heel veel gekke voorwerpen, dingetjes en vooral kleur. Ook waren er augmented reality-schilderijen waarin konijntjes bewogen als je ze door je telefoon bekeek!
Het leek een beetje op Meow Wolf, wat we heeeeeeel lang geleden in Santa Fe bezochten. Dit was alleen veel kleiner en er was geen mysterie om op te lossen. Maar alsnog leuk om doorheen te lopen!
Na een lekkere vegan lunch reden we naar een voorstad van Toronto om op bezoek te gaan bij mijn familie! Houd je vast: de zoon van de zus van m’n oma (oftewel: achterneef 😉), en zijn familie natuurlijk. We hebben veel gemaild tijdens de reis en Rob heeft ons heel veel tips voor Canada gegeven. Het was een hele gezellige avond 😄
Donderdag 5 september
Van Toronto door naar de volgende stad: Ottowa. We reden via een leuke route door het 1000 Islands National Park. Je kunt daar heel mooi kanoëen tussen alle eilandjes door, maar daar hadden we helaas geen tijd voor vandaag. Gaat op de lijst voor volgend jaar 😋.
In Ottowa stond de volgende visite op de planning, bij een collega van Allard – Jordan en zijn vriendin Monica. We gingen heerlijk uit eten en het was ook een hele gezellige avond!
Vrijdag 6 september
We mochten de fietsen van Jordan en Monica lenen om Ottowa te verkennen, superlief! Langs de rivier fietsen we naar het centrum, waar we ‘oude’ gebouwen zagen 😲. Ze zijn niet echt heel oud, maar wel in Europese stijl gebouwd waardoor ze oud lijken. Deze gebouwen vormden het parlement van Canada. Vandaag kwamen we er dus achter dat niet Toronto, maar Ottowa de hoofdstad van Canada is #oepsie 🤓
Na het bewonderen van de torentjes, sierlijke hekjes en waterspuwers van het parlement dronken we even koffie en liepen we naar de markt voor lunch. Wat een leuke en gezellige stad is dit zeg! Eigenlijk de eerste stad waarbij ik dacht ‘hier zou ik wel kunnen wonen’. (Maar… er is natuurlijk geen mooier plekkie als Utereg me stad hè).
We sprongen weer op de fiets naar Little Italy voor echte gelato, een andere wijk voor een biertje, en toen was het tijd om de fietsen weer in te leveren. En tijd voor de derde logeerpartij op rij, deze keer bij de dochter van de zus van m’n oma (oftewel: achternicht 😉) en familie. Ik had ze nog nooit ontmoet, maar het was weer een hele gezellige avond 😁. We speelden Call of Duty met mijn achter- achterneefjes (niet mijn talent 🧐), kregen een heelijk diner en keken een film.
Zaterdag 7 september
Dan het laatste familiebezoek op een rij: brunchen bij Tante Jettie (dat is dus de zus van m’n oma). Ik had haar voor het laatst gezien toen ik een jaar of vier was, dus dat kon ik me niet meer herinneren. Het was alweer heel gezellig om langs te gaan 😄. Heel leuk om familie aan de andere kant van de wereld te leren kennen!
’s Middags bezochten Allard en ik de Diefenbunker: een “””SUPERgeheime””” bunker die tijdens de Koude Oorlog is gebouwd om de belangrijke mannen van ’t land veilig te houden, mocht er een atoombom vallen (er waren uiteraard geen belangrijke vrouwen in die tijd). Interessante plek! Wel een hele hoop tekst, te veel om te lezen dus we weten nog lang niet alles.
Ons plan was om in Montréal uit eten te gaan, maar we waren allebei best wel moe van vier dagen op visite… Dus parkeerden we de bus ergens aan het water in provincie #8: Québec, hadden we een rustig avondje en gingen we vroeg naar bed.
Zondag 8 september
Maar vandaag gingen we dus wel naar Montréal. Moesten we ineens Frans praten 😰. Nou is het aller-belangrijkste Franse woord natuurlijk ‘pain-au-chocolat’, maar dat heette hier dan weer anders. Maar we kregen het wel 💪🏻
Als lunch aten we het ultiem Canadese gerecht Poutine: patat met jus en cheese curds (in allerlei variaties). In Montréal schijnt de beste poutine-tent van Canada te zitten, aldus Rinke-de-vriend-van-Allard. Er stond inderdaad een rij voor de deur… Maar na een kwartiertje hadden we een bakje stomende frietekes met prut erop. Best lekker, maar Allards culinaire oordeel is dat kapsalon beter is omdat de kebab een barrière vormt voor de natte ingrediënten, ergo geen slappe patat 😋
Na de farmer’s market namen we de metro naar een ander deel van de stad om de Notre Dame te bekijken. We zijn allebei niet echt kerkenmensen maar deze was wel echt heel erg mooi! Heel veel kleuren (en een interessante rondleiding).
We vonden de architectuur van de hele stad trouwens veel Europeser dan Noord-Amerikaans. Allemaal sierlijke hekjes en dat soort dingen.
Maandag 9 september
En vandaag alweer de vierde stad op een rij: Québec! Het was net alsof we een stadje in Frankrijk inreden, onder een stadspoort door een gezellig straatje in! Het oudste deel van de stad is onderaan een klif aan de rivier gebouwd, en wij verkenden eerst het bovenste deel van de stad. We liepen een rondje over de klif langs de rivier, langs een kasteel-achtig gebouw en een fort. Daarna de straatjes in, en ze hadden gewoon terrasjes! Dat kom je niet heel vaak tegen in Noord-Amerika…
Aan het eind van de dag liepen we een rondje en aten we in het oude stadsdeel, wat ook heel gezellig maar wel heel toeristisch was. Maar ze hadden wel een BeaverTails (soort platte oliebol-achtige unit), dus het was allemaal prima. Leuke stad dit!
Even influencers nadoen hoor
Dinsdag 10 september
Over vandaag weinig interessants te melden. We reden namelijk heel de dag, door de regen. We arriveerden in provincie #9: New Brunswick (en daarmee de Atlantic Time Zone). Stond weer Engels op de bordjes, woehoe!
We vonden een slaapplek bij de grootste bijl ter wereld. We vonden ‘em zo spectaculair dat we helemaal vergaten een foto te maken 🙄
Woensdag 11 september
Net zo’n dag als gister, maar dan met nog hardere regen. En provincie #10: Nova Scotia. Het landschap ziet er hier heel mooi uit, maar we hadden niet echt tijd om iets te gaan bekijken. En het regende dus heel hard, dus daar hadden we ook niet echt zin in. We tikten op deze laatste dag rijden officieel de 40.000 kilometer aan!
Donderdag 12 september
Onze laatste dag in de bus 😭😭😭! En net als de eerste dag in de bus was dit een regeldag. We reden naar het vliegveld om een huurauto te reserveren, pakten de tassen in, ruimden op en gingen naar de wasstraat. Daar kwam er vooral heel veel sop uit de bezem, maar echt schoon is de bus niet geworden… Ach, komt thuis wel!
Aan het eind van de dag hadden we nog tijd voor een biertje en een blog-online-zet-sessie. Voor de laatste nacht in onze geliefde bus hadden we een zeer idyllische Walmart-parkeerplaats uitgezocht 🙃. Voor het laatst stond ik op de koelbox zodat Allard het bed kon uitklappen! We overwegen om thuis ook een koelbox in de slaapkamer te zetten, gewoon om het vakantiegevoel nog even vast te houden.
Vrijdag 13 september
En na een kort nachtje was de dag dan toch echt daar: de bus naar de haven brengen. Maar eerst moesten we naar het vliegveld om de huurauto op te halen. Daar bleek dat de kleine auto’s op waren en dat we onze reis in stijl moesten afsluiten in een gigantische pick-up truck 😅. Ter compensatie zullen we als we thuis zijn tien bomen planten.
In de haven ging alles heel makkelijk. We kregen een stinkend veiligheidshesje en moesten de bus naar een parkeerplaats rijden, waar al zes andere campers klaar stonden voor vertrek. In tegenstelling tot bij het afleveren een halfjaar geleden in Zeebrugge werden we nu heel goed geholpen en snapten we wat er gebeurde. Dus met een gerust hart namen we afscheid van ons geliefde vervoermiddel 😢. Tot over drie weken!
In onze monstertruck reden we daarna naar Peggy’s Cove, een mooi dorpje met vuurtoren aan de Atlantische Oceaan. We lunchten met de specialiteit van de Noord-Atlantische kust: chowder en een lobster roll.
’s Middag was het tijd voor nóg een stad: Halifax. We liepen langs de haven en door de binnenstad. Vorige week raasde hier orkaan Dorian, en dat was te zien in de vorm van een omgevallen hijskraan en wat afgeknapte bomen. Nu was het gelukkig lekker weer! De stad was niet heel interessant (aangezien we te laat waren voor een rondleiding door de citadel), maar gelukkig was er een spelletjescafé waar we uren zoet waren met kamers uithakken en graan ruilen voor goud.
Toen mochten we eindelijk naar het vliegveld voor een late vlucht naar Toronto. Daar kwamen we aan na twee uur in de lucht en nog een uurtje later konden we eindelijk gaan slapen in het hotel.
Zaterdag 14 september
M’n achterneef Rob pikte ons bij het hotel op voor een rit naar één van de beroemdste bezienswaardigheden in Canada: de Niagara Falls. Mag je niet missen natuurlijk! En ze stelden niet teleur: supermooi 😍. Zo veel water! We hadden eerst uitzicht op de Amerikaanse waterval, die helemaal niks voorstelde bij de Canadese Horseshoe Falls.
Daarna deden we misschien wel het meest toeristische van de hele reis: op de boot zo dicht mogelijk naar de waterval varen. En holy shit, dat was een heftige regenbui 😂. Met dat weer zouden we normaal gesproken niet naar buiten gaan, en nu lieten we ons er vrijwillig in rondvaren. Zeiknat geworden dus (ondanks de poncho), maar wel gelachen.
Al druipend gingen we naar de volgende activiteit. Rob trakteerde ons op een tour door de Niagara Falls wijnregio. Bij vijf verschillende wijnhuizen proefden we wijn en kregen we er wat eten bij. Prima tijdsbesteding, dachten we zo. En de zon scheen ook nog 🥰
Zondag 15 september & maandag 16 september
En toen was de laatste dag van onze reis aangebroken 😭. Maar voor we vlogen hadden we nog een hele dag te besteden in Canada. We zijn gaan wandelen in twee natuurgebieden met Rob en achter-achterneef Alex, waarbij we roofvogels in een opvang bekeken, ons verwonderden over hoe lelijk en mooi tegelijk kalkoenen zijn, verkleurde maple trees zagen, zeiknat regenden en voor de laatste keer gestoken werden door Canadese muggen.
’s Avonds begon de lange reis naar huis. Nog even maple syrup en koelkastmagneten met elanden bekeken, en toen de laatste stap op Canadese bodem. Toen we eenmaal opgestegen waren, kregen we rond 21:30 ons avondeten (echt vies vliegtuigvoedsel, gelukkig hadden we van tevoren al gegeten…). Na een halve film toch even een poging gedaan om te slapen, wat niet lukte. Om 00:30 besloot het vliegtuigpersoneel dat het tijd was voor ontbijt! In Londen was het immers al ochtend. En niet snel daarna was het helemaal licht buiten. Nou vooruit dan maar, dan accepteren we de nieuwe tijd wel…
Na zes uur landden we in Londen en moesten we vier uur wachten op het laatste mini-deel van onze reis. Maar we hebben het overleefd, zijn wakker gebleven en ’s middags zetten we dan toch eindelijk voet op Nederlands grondgebied. We werden opgewacht door m’n ouders en zusje (en een gigantische alpaca-ballon), en op verzoek witte pistoletjes met kaas 😂. In Rotterdam sloten ook Allards ouders aan.
Daar gaan we dan 🙁 
Daar zijn we weer! 🙂
Dat was het dan. Terug in het land waar we overal op de fiets heen kunnen, kaas/brood/water/chocola lekkerder zijn, we een wc in huis hebben, we geen muntjes in de douche hoeven te gooien en natuurlijk waar onze vrienden en familie zijn. (En waar onze bus wél groter is dan de gemiddelde auto, mensen zonder rietjes kunnen drinken, er geen spleten tussen de wc-deuren zitten, het wegdek niet meer pothole dan asfalt is, waar de supermarkten klein zijn…) Maar ook het land met veel minder mooie natuur, waar we niet elke dag een andere slaapplek hebben, waar we minder dingen samen doen, waar mensen niet zo aardig tegen elkaar zijn, waar vreemden geen praatjes met elkaar maken, en waar ons leven lang niet zo avontuurlijk is. En ik moet zeggen, na een week thuis heb ik heimwee naar de bus en zou ik het liefst gelijk weer in het vliegtuig stappen…
Wat was het een fantastische reis ❤️. 6 maanden en 4 dagen, 1 aanzoek, 2 landen, 15 staten, 8 provincies en 2 territoria, 40.000 kilometer, 7 vliegtuigen, 7 veerboten, 23 blogs, 1572 patatjes en 68 hamburgers, en om deze opsomming lekker cliché af te sluiten: ontelbaar veel herinneringen.
Wat hebben we mooie dingen gezien en leuke dingen gedaan! We krijgen nu van iedereen de vraag ‘wat is het mooiste dat jullie gezien hebben?’ Euh… daar kunnen we niet echt antwoord opgeven. Death Valley (Californië) staat hoog op ons lijstje. En alle wilde dieren in Denali (Alaska), de sneeuw in Sequioa (Californië), het heerlijke weer in maart in Florida, op scootertjes crossen door Austin (Texas), fietsen langs de Grand Canyon (Arizona), de hike Angel’s Landing in Zion (Utah), de kust van Oregon, natgesprayd worden door een waterval in Yosemite (Californië) en bij de Niagara Falls (Ontario), de wijntjes in Kelowna (British Columbia), de gletsjer in Hyder (Alaska), vliegen over Kluane National Park (Yukon), de Dempster Highway over de toendra naar de Arctic Ocean (Northwest Territories), het goudzoekersdorp Dawson City (Yukon)… Het is dus onmogelijk om te kiezen 😉
Als je goed gelezen hebt, weet je dat we volgend jaar heel graag terug willen om de rest van Canada en Amerika te bekijken. Nog zo veel te zien! We hebben nog geen concreet plan maar gaan nu heel hard werken en geld verdienen (tips zijn welkom!) zodat we over een tijdje ons avontuur kunnen vervolgen. We hebben dus iets om naar uit te kijken 😁.
Bedankt voor het lezen van onze blog! Alle leuke reacties maakten het voor ons heel leuk om de blog te maken ☺️. Groetjes, Allard en Maaike
ik ben het niet zo met je eens over de natuur in ons mooie landje.
natuurlijk het is allemaal wat kleinschaliger.
maar eindeloos fietsen in drente en de achterhoek de veluwe of afzien in zuid limburg.
kanoën in de biesbos de Weerribben of de linge.
zeilen in friesland de kaag noem maar op.
als de bus straks weer in holland is kun je op mooie plekjes gaan staan ( ff zoeken maar ze zijn er ook gratis ).
dus welkom thuis. bob.
Dat is wel heel ver weg allemaal…
Gelukkig zijn jullie weer in het mooie Utrecht! De 6 maanden duurden voor mij erg lang, maar achteraf bekeken, waren ze toch ook weer zo voorbij. Ik heb jullie blogs gelezen en herlezen en de foto’s vaak bekeken, genoten en soms gegriezeld van jullie avonturen.
Nu rest jullie nog een (vet)betaalde baan zoeken en het hele avontuur nog een keertje doen! Maar wel weer mét blog!!
Natuurlijk komt er volgende keer weer een blog!
Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaande commentaren, heb er ontzettend van genoten jullie avonturen te lezen en de foto’s te bekijken en ben ook heel erg blij dat jullie weer thuis zijn.
Geweldig wat jullie hebben gezien/meegemaakt.
Kan me voorstellen als je de smaak eenmaal te pakken hebt, nu al weer zin krijgt in een volgende reis.
Hoop dat ik dan weer een beetje met jullie mee mag reizen.
Groetjes Wil
Leuk dat je mee hebt gelezen! 😀
Ik heb genoten van jullie reisverhalen. Dankjulliewel! En nu snel gaan sparen voor de volgende reis. Succes met het zoeken naar een baan.
Leuk dat je mee hebt gelezen! En dankjewel, met een baan komt het vast goed.
A very nice final blog entry. You zipped across almost half of Canada in a few days, so you have a taste but you know how much more you missed, and will have to save for your next trip. We can send many more suggestions when you are ready to start thinking about that trip.
You are welcome to visit again any time. We look forward to it, especially Pib.
Thank you! Looking forward to our next trip, so much more to see! We’ll keep you updated on our plans and will definitely come by to pet Pib 😉
Zohee Maaike, wat hebben jullie een mooie reis gemaakt en zoveel gezien en meegemaakt. Te gek jho, harstikke mooi! Nog gefeliciteerd met jullie verloving. Nu weer gaan wennen aan het “normale” leven. Lieve groeten van mij, Marjan xxx
Hoi Marjan,
leuk dat je hebt meegelezen 🙂 Het was zeker een mooie reis. Het ‘normale’ leven is ook leuk maar we hopen dit nog een keer te kunnen doen! Groetjes, Maaike x
Hi Maaik en Alard. Heb jullie laatste bloc gelezen en jullie hebben werkelijk veel gezien en gedaan, maar ik was wel verbaast dat je niet wist dat Ottawa de hoofdstad was. Peggy’s Cove is bekent omdat er een vliegtuig is neergestort op de rotsen. Jullie hebben beslist het monument gezien. In de Maritimes is veel te doen en zien. Het was leuk dat jullie langs kwamen en vooral dat Robert ook het plan had om naar Ottawa te komen. Hoop echt dat jullie een kans hebben om het nog eens te doen, maar dan aan de Oostkust van Florida naar boven en dan ook Prince Edward eiland en New Foundland en Labrador. Rob heeft je E mail dus hij zal wel in touch blijven met jullie. Groetjes van je (achter Tante) Jettie.